نقد مولوی بر صوفی و خانقاه در مثنوی
thesis
- وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه بیرجند
- author صدیقه احراری
- adviser محمد بهنام فر
- Number of pages: First 15 pages
- publication year 1390
abstract
نقد مولوی بر صوفی و خانقاه در مثنوی مولانا صوفی و عارفی راستین که در دهه های اخیر مورد اقبال وسیع جهانی واقع گردیده است، در مثنوی رویکردی انتقادی به صوفی و خانقاه دارد. او ضمن ستایش صوفیان حقیقی و مردان طریقت، به سان نقادی آگاه و متعهد که به کلی? جوانب موضوع مورد نقد، نظر دارد، در مواضعی دیگر با بیانی تند و بی پروا صوفیان ناصافی و"ابلیسان آدم رو" را به خواننده می شناساند و با هدف آسیب شناسی و اصلاح، از انحرافاتی چون؛ ریا کاری، زرق و سالوس، طبل خواری، بطالت پیشگی، تکدی گری، امرد بازی، طامات بافی و کرامات نمایی پرده بر می دارد. او عارفی عملگراست که در پی شناسایی و کشف ریش? مفاسد و کژیهای فردی و اجتماعی و مبارز? اساسی با آن است. در جستار حاضر، نگارنده پس از بیان کلیاتی دربار? موضوع مورد بحث و مروری بر نقد تصوف، در بخش اصلی رساله به استخراج، بررسی و تحلیل محتوایی شواهد مثنوی در این خصوص – که جنب? خود انتقادی نیز دارد – پرداخته و ضمن آن نشان-داده است که دیدگاه مولانا به عنوان نمایند? تمام عیار عرفان و تصوف می تواند بهترین و موثق-ترین منبع در شناخت این مکتب به حساب آید و در تمیز عرفان اصیل از عرفانهای کاذبی که به بهان? پر کردن خلأ معنوی انسان معاصر ظهور کرده و بر معضلات امروزی بشر افزوده است، کمک فراوانی به علاقه مندان این حوزه بنماید. به علاوه با تحلیل جامعه شناختی انتقادهای مولانا، او را روشنفکری اجتماعی می یابیم که به نوعی در صدد شناسایی و اصلاح ناهنجاریهای جامع? خویش نیز برآمده است. لذا انتقادهای مولوی بر صوفی و خانقاه سوای فواید معرفت شناسی، از دیدگاه جامعه شناسی نیز حائز اهمیّت است.
similar resources
نقد و نگاهی بر حکایت طوطی وبقال در مثنوی مولوی
این نوشته کوششی است در نقد و بررسی یکی از حکایات مثنوی مولوی که به نظر نگارنده، شارحان مثنوی، در شرح جزئیات آن، تو جه کافی نداشته اند. مخاطب در این مقال با معنای پیش نهادی نگارنده، در خصوص یک واژه، آشنا می شو د. در صو رت پذ یرش استدلال های مو جو د، چشم ا نداز تازه ای، در حو زه ی مثنوی پژوهی، باز می گردد که در تفسیر دیگر حکایات مثنوی بی تأثیر نخواهد بود. واژه ی مذکور "کل " است که در بیت زیر آمد...
full textبررسی و تحلیل شخصیّت صوفی در مثنوی
واژۀ صوفی، یکی از واژههای کلیدی و قابل اهمّیّت در مثنوی است. مولانا در هر سخنی از دیدگاهِ صوفیانه برکنار نیست. گاهگاه عرفان را با تصوف درمیآمیزد. باید با ژرفنگری، گفتارِ نابِ عارفانۀ او را پیدا کرد. مولانا در مثنوی «روانشناسی صوفیانه» را طرح میکند امّا نه برحسب طرحهای نظاممند موجود در کتابهای درسی کلاسیک؛ از اینرو، پژوهندۀ آثارش، خود، باید چارچوبی فراهم آورد که در درون آن، این تعالیم را بتو...
full textبررسی و نقد اطناب در مثنوی مولوی با تکیه بر ابیات دفتر اول و دوم
مولوی از جمله شعرایی است که شعر را وسیله‌ای برای بیان مطالب حکمی و تعلیمی خویش قرارداده و به اقتضای هر مطلب، کلام خود را مختصر یا مفصل آورده است. این مقاله به بحث اطناب در سخن مولوی اختصاص داده شده است. مثنوی بطور کلی به دو دلیل دارای اطناب شده: 1-مولوی برای تفهیم اندیشه‌ی خود به شنونده – بدون توجه به اطاله‌ی کلام – به تمثیل و آوردن حکایات و داستان‌هایی در ضمن داستان اصلی، اقدام میکند، به عنوا...
full textMy Resources
document type: thesis
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه بیرجند
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023